Naar aanleiding van de media-aandacht omtrent de loze beloftes van Google in verband met hun privacy policy, leek het me een goed idee om jullie meer te vertellen over dit topic.

Waar gaat die hele privacy discussie over?

In 2007 kocht Google het advertentienetwerk DoubleClick over. Daarbij beloofde Google nooit persoonlijke informatie te combineren met de DoubleClick-database. Die database verzamelt een hele hoop informatie over het surfgedrag van bezoekers.

DoubleClick meet bijvoorbeeld:

• Welke pagina’s je bezoekt
• Welke advertenties je te zien krijgt
• Wanneer je een bepaalde advertentie te zien krijgt
• Waar jij je bevindt, dit doen ze aan de hand van je IP-adres
• …

Waar DoubleClick tot nu toe nog niet over beschikte was de persoonlijke informatie over de bezoeker. Google daarentegen heeft daar wel toegang toe, zij kennen bijvoorbeeld:

• Je naam, e-mailadres, telefoonnummer of creditcardgegevens
• Welke specifieke apparaten je gebruikt om te surfen
• Je surfgedrag
• Details over hoe je hun service hebt gebruikt
• Telefoonlogbestandsgegevens, zoals je telefoonnummer, door jou gebelde nummers, doorschakelnummers, tijd en datum van oproepen, duur van oproepen
• …

Wat blijkt nu? Google breekt toch zijn belofte, zo meldt ProPublica. Door de twee databases van enerzijds DoubleClick en anderzijds Google te combineren, kunnen ze een persoonlijk bezoekersprofiel opmaken. Dat is nodig om efficiënter en doelgerichter te adverteren. Voor Google betekent dat meer opbrengsten uit advertenties.

Hoe gaat dit in zijn werk?

Google behaalt het grootste deel van zijn omzet uit Adsense, het advertentienetwerk van Google.

Stel: Tom heeft zijn eigen fashionblog. Hij is lid van het Adsense-netwerk van Google. Met andere woorden verleent hij Google advertentieruimte in de vorm van banners en dergelijke op zijn blog. Als Sarah, een kleermaakster uit Antwerpen, op zijn blog wil adverteren doet ze dit via Adwords. Zodra een bezoeker op Tom’s blog de banner aanklikt, verdienen zowel Google als Tom een centje bij.

Zoals je ziet levert het Google enkel en alleen op als er daadwerkelijk op de banner geklikt wordt, daarom hebben ze er alle baat bij om de juiste advertentie aan de juiste bezoeker te koppelen. De vraag is alleen in hoeverre is de internetgebruiker bereid een deel van zijn privacy op te geven voor beter gerichte advertenties?

Wat denk ik zelf?

Als marketingstudent formuleer ik graag een antwoord op deze vraag, maar daarvoor moet ik in eerste instantie als internetgebruiker mijn relatie met online advertenties beschrijven:

Als internetgebruiker

Als internetgebruiker erger ik me mateloos aan de vaak misplaatste advertenties. Waarom word ik overal waar ik kom overspoeld door advertenties? Laat me toch met rust!
Ik was deze week op zoek naar inspiratie voor een leuk Halloweenkostuum, maar dat had ik beter niet gedaan. Op welke website ook, hetzij Facebook, HLN.be, fora of blogs… ik blijf gestalkt worden door datzelfde irritante spookje. Ik vind het ronduit eng. Zulke retargeting brengt niet alleen veel frustraties met zich mee, het voelt ook gewoon opdringerig. Voor mij heeft dit in ieder geval een averechts effect gehad.

Wat ik wél fijn vind zijn de advertenties op de Search Engine Result Pages (SERP), deze helpen me om bij een bepaalde zoekopdracht op de relevantste landingspagina’s terecht te komen. Als ik een loodgieter nodig heb in Antwerpen krijg ik meteen de juiste loodgieter tussen de advertenties voorgesteld. Dat doe je goed, Google!

Als marketingstudent

Als marketingstudent en misschien wel een toekomstige marketeer besef ik dat we nog een lange weg te gaan hebben. Wat hebben wij de bezoeker te bieden? Waarom zou de bezoeker zijn persoonlijke informatie aan ons toevertrouwen? Waar hebben we dat aan verdiend?

Misschien moeten we toegeven dat we als marketeers een kater van onze voorgangers hebben overgehouden. In de volksmond wordt de term ‘marketing’ niet positief bestempeld. Rik Torfs, rector van de KULeuven, verwees bijvoorbeeld in zijn opiniestuk van 6 oktober 2016 in De Redactie naar marketeers als “reclamejongens, die producten aanprijzen zonder daarom van een overrompelende creativiteit blijk te geven”. Hij voegde later nog toe dat hij “de meeste reclameboodschappen ongeïnspireerd en banaal” vindt. Ik kan hem geen ongelijk geven. De manier waarop de meeste bedrijven verkeer naar hun websites willen leiden is weinig creatief. We zullen ons moeten herevalueren en heruitvinden.

We moeten originele manieren bedenken om aan te tonen dat bezoekers ook baat hebben bij ‘profiling’, het moet tenslotte een win-win situatie zijn. Zolang de bezoeker zelf niet het gevoel krijgt dat er voor hem ook iets valt te rapen, zal hij zijn privacy niet inruilen voor beter gerichte advertenties.