Het kan weleens gebeuren dat je met een setback te maken krijgt in je leven. Dat is zelfs zo goed als zeker. Maar verwacht je zo’n tegenslag tijdens de eindejaarsstage waarnaar je zo fel uitkeek?
Absolutely not.
Toch kan het gebeuren. Net zoals ik meemaakte, het faillissement van je bedrijf midden in je stage, door Corona.
Maar bij de pakken blijven zitten?
I don’t think so!
Voor je het weet heb je wel een nieuwe droomstage beet.
Just like I did…
Donderdag 12 maart 2020
Het is 14 uur. Op kantoor hangt er al enkele dagen een onrustige sfeer. Corona hier, COVID-19 daar. Ik loop stage bij Supremia in Mechelen. Onze corebusiness: brand promotion & brand merchandising. Brands made real.
We worden al enkele weken geconfronteerd met het coronavirus. Het leek lang een ver-van-mijn-bedshow te zijn. Niets bleek minder waar. Het aantal besmettingen nam elke dag toe, tot zelfs het dubbele als de dag ervoor. Maar ik had nooit gedacht dat deze sneltrein ook het einde van mijn stage zou betekenen.
We lopen allemaal rond met een lichte paniek. Niemand weet wat er gaande is, niemand weet wat er gaat gebeuren. Het salesdepartement daarentegen ziet een daling van klantencontacten. Het werk vermindert aanzienlijk.
En dan komen de geruchten. België gaat in lockdown. Alle economische activiteit zal worden stilgelegd. Het coronavirus heeft ons land in zijn greep.
Die bewuste donderdag mocht ik vroeger stoppen. Veel collega’s konden zich toch niet meer echt concentreren, logisch.
En toen kwam het nieuws binnen:
Nationale Veiligheidsraad reeds urenlang in vergadering, persconferentie volgt deze avond.
Al vanaf 20 uur zat ik gekluisterd aan de televisie, wachtend op die bewuste persconferentie. Ik had geen idee wat er zou gebeuren. Zouden we écht in lockdown gaan? Is dit écht de reallife versie van “Cordon”? Was dit niet gewoon … een griepje?
Ondertussen is het bijna half elf ’s avonds wanneer premier Sophie Wilmès – in haar zwarte blazer met heel wat dossiers in haar handen – op de persconferentie aankomt. Ze straalt een zekere nervositeit uit die ze toch probeert te onderdrukken met een geforceerde glimlach.
“Bonsoir à tous, goedenavond iedereen”
Nooit in de geschiedenis van België gaf een eerste minister een toespraak van die aard. Vanavond zou een keerpunt zijn voor ons land. Voor onze bevolking. Voor mij.
En dan valt het verdict. De bevestiging van de geruchten die het land een hele dag hebben geteisterd. Gaan we effectief in lockdown?
Ook al werd het niet letterlijk zo gezegd, het kwam heel wat Belgen zo over.
Het woord lockdown werd bewust niet vermeld, maar het was wel duidelijk. We gaan in “light” lockdown.
Scholen sluiten voor enkele weken, cafés en restaurants worden verplicht afscheid te nemen van hun klanten en alle recreatieve, sportieve en culturele activiteiten, publiek en privé, ongeacht hun omvang worden opgeschort. “Blijf in uw kot”, zoals Maggie het zo mooi verwoordde, wordt de norm voor de komende… weken? Maanden?
Vrijdag 13 maart 2020
Het is 8.40 uur. Het is koud maar ik merk toch wat zonnestralen op. Ik ben met de fiets onderweg naar mijn stage. Het is opvallend rustiger dan de voorbije dagen.
Aangekomen bij Supremia merk ik de onrust die door de persconferentie van gisteren naar boven is gekomen. Het management is al druk in de weer geweest en er is sprake van technische werkloosheid voor het bedrijf. Social distancing is meer dan ooit relevant op de werkvloer. Hier moeten we echt rekening mee houden.
Kun je van thuis werken? Doen. Moet je op kantoor zijn? Plan het zo dat je nooit met te veel in een ruimte bent. Ben je ziek? Blijf thuis!
Tegen de middag is de planning voor de komende week opgesteld. Zo veel mogelijk werknemers moeten vanaf maandag van thuis uit werken. Ook ik dus… Op dat moment had ik al contact gehad met mijn stagebegeleider van KdG. Wat met thuiswerk? In het stagecontract is dit expliciet niet toegelaten. Wat nu? Wat met mijn stage?
Veel vragen, weinig concrete antwoorden. En ik was zeker niet de enige die met al die vragen zat. Ik heb gevolgd wat mijn stagebedrijf ging doen. De meeste werknemers gingen van thuis uit werken, dus ik ook. Heel benieuwd naar wat dat gaat geven …
Het weekend ging voorbij en iedereen raakt stilaan wat gewend aan de maatregelen die opgelegd werden. Het nieuws stond vol over de zogenaamde “lockdownfeestjes” en de hoeveelheid handwastutorials die ik dat weekend heb gezien was onwaarschijnlijk.
Maandag 15 maart 2020
Wekker gaat om 8.30 uur. Aan mijn bureau, een kwartier later.
Het is een klein beetje een chaos. Voor iedereen is het nog even wennen om van thuis uit te werken. Microsoft Teams heeft vandaag de dag geen geheimen meer voor mij. We proberen er het beste van te maken, ook al is het niet altijd even simpel.
Videocalls over de impact van deze crisis op Supremia werden zo goed als de dagelijkse norm. Hoe communiceren we nu naar de buitenwereld toe? Onze klanten? En hoe zorgen we ervoor dat onze medewerkers gemotiveerd blijven?
Dit was voor mij het ideale moment om mijn inzet te tonen en creatieve ideeën op tafel te gooien. Socialmediaposts, coronapéro’s, allerlei zaken waar we op begonnen inzetten om ook onze eigen mensen verbonden te houden.
Ik had er het volste vertrouwen in dat de komende weken even goed gingen verlopen. Niets was minder waar…
Dinsdag 14 april 2020
13.30 uur, ik zit klaar voor mijn webcam om met mijn stagementor van Supremia een feedbackgesprek te hebben. Een halfuur later is de videocall afgerond. Een erg goede feedback, met de nodige werkpuntjes. Klaar om die aan te pakken en ze te verbeteren naar de volgende keer.
Diezelfde dag, iets na 20 uur. Mijn gsm gaat af, de naam van mijn stagementor verschijnt op het scherm. Vreemd, zo laat nog een telefoontje, dacht ik. Ik nam op, niets vermoedend. Een bom sloeg in.
“Hey Koen, sorry dat ik je nog zo laat stoor, maar ik heb heel slecht nieuws. De raad van bestuur heeft vanmiddag beslist de boeken neer te leggen. Het is gedaan met de Belgische holdings van Supremia.”
Even later kwam ook het persbericht binnen.
“In de erg concurrentiële markt van promotionele marketing heeft de COVID-19-crisis in 2020 een quasi volledige stilstand van de internationale marketingcampagnes veroorzaakt. De Supremia groep ziet op termijn geen mogelijkheid om haar activiteiten verder te zetten. De lopende gesprekken met investeerders en financiers konden in de gegeven omstandigheden niet worden afgerond.”
Voor mij was het een echte realitycheck. Alles ging net zo goed. Wat nu?
Ik nam meteen contact op met mijn stagebegeleider van KdG om dit mee te delen, om toch wat informatie te winnen. Dit is toch een heel aparte situatie.
Het advies was om het even af te wachten en nog niets te doen. Helemaal tegenstrijdig met mijn manier van aanpak.
Maar genoegen nemen met een “wacht af, doe niets” ligt niet in mijn aard. Actie nemen daarintegen wel!
Diezelfde avond nog poste ik op LinkedIn
De volgende ochtend, een notificatiescherm vol meldingen, mails en berichten van personen die mijn post hebben geshared, bedrijven die interesse toonde in mijn profiel of connectieverzoeken op LinkedIn.
Een dag vol mails, calls en berichten om al mijn opties te bekijken.
Maar één mailtje sprong er meteen uit.
“How to earn your coolest internship ever”…
Klonk eerst een beetje “too good to be true”, maar wie niet waagt, niet wint.
Ik antwoordde meteen op het mailtje en kwam snel te weten dat het afkomstig was van Upthrust, een digital acceleration agency. Upthrust klonk me ook alvast bekend in de oren (thanks Marketing Experience Days).
De dag erna volgde een videocall, een uur later was ik aangenomen. “It’s a match, man!” klonk het. Een kreet van vreugde ontsnapte uit mijn mond. Gelukkig maar dat ik mijn micro had gedempt…
Vrijdag 24 april 2020
Een eerste stageweek bij Upthrust heb ik al achter de rug. Vanuit “mijn kot”. Het is een hele ervaring om in een nieuwe business culture gesmeten te worden, en dit van achter je scherm, thuis. Een uitdaging die ik de rest van mijn carrière zal onthouden, dat is zeker.
Als iemand me nu zou vragen wat ik uit heel deze crisis heb kunnen halen, dan is het wel dat je nooit mag opgeven, nooit mag stoppen met proberen en altijd het beste van jezelf moet geven.
“The comeback is always greater than the setback!”.