Ik was de gelukkigste persoon op aarde toen ik hoorde dat ik meekon naar Tokio tijdens de Marketing Experience Days. Na maanden wachten, was het dan eindelijk zo ver: de laatste dingen regelen, mijn koffer inpakken en hophop … naar de luchthaven.
Om eerlijk te zijn, stond ik echt niet te wachten op die lange, eindeloze vlucht die 20 uur ging duren. Mijn geluk kon haast niet op toen de persoon voor mij na 20 minuten zijn stoel zonder enige gêne al naar achter zette (je voelt allicht de ironie).
Maar ach wat, ik had het er allemaal voor over om in het land van mijn dromen te zijn. Ik word namelijk al een paar jaar geïnspireerd door de Japanse cultuur en taal. Het is trouwens mijn grootste doel om Japans te leren. Dit had ik misschien beter al gedaan aangezien de bevolking daar geen woord Engels kent (letterlijk, geen woord). Wat een geluk dat ik mijn woordenboek bij me had waar wat standaardzinnen instonden. En ja, deze is heel vaak van pas gekomen wanneer ik maar weer eens met hand en tand iets probeerde uit te beelden.
Vanaf het eerste moment dat we écht de stad introkken, voelde ik een enorme cultuurshock. Alles wat Japanners doen, is met als doel de gemeenschap er beter van te maken. Ik kreeg constant het gevoel dat wij toch maar een egoïstisch en onvriendelijk volkje zijn. Een simpel voorbeeld: wanneer je daar ergens gaat eten, word je bedankt door heel het personeel: van ober tot kok tot poetsvrouw. Ik wil niet weten hoeveel keer ik “Arigatou Gozaimasu” gehoord heb in die 10 dagen (wat trouwens ‘heel erg bedankt’ betekent).
Het bestellen van eten was op sommige plaatsen enorm vreemd: je moest eerst aanduiden wat je wilde eten op een raar machientje en daarna je ticket afgeven. Natuurlijk waren die machientjes enkel in het Japans dus moest ik mijn beste Japans bovenhalen en vragen of zij een Engelse menukaart hadden waarna het puzzelen was en hopen dat je het juiste gerecht kreeg.
Nog iets dat me erg opviel, is hoe ongelooflijk gestructureerd Japanners wel niet zijn. Een leuk voorbeeld hiervan zijn metrostations: één richting loopt mooi links en de tegenovergestelde richting loopt rechts. Op de roltrap staat iedereen links zodat mensen die haast hebben, langs rechts kunnen voorbijsteken. Je zag letterlijk geen enkel persoon rechts op de roltrap staan, totdat wij aankwamen met een bende van 40 luidruchtige studenten en de roltrap volledig blokkeerden (schaamschaam).
Wat de natuur en cultuur betreft, stond ik met mijn mond vol tanden. We hebben Mount Fuji en Lake Ashi bezocht, zijn tempels gaan bezoeken (Meji Jingu Shrine en Nikko Toshogu Shrine) en hebben een dagreis naar Nikko gemaakt. Daarnaast hebben we verschillende districten bezocht (Harajuku District, Shibuya, Omote Sando, Akihabara, …)
Het laatste waar ik het over wil hebben is de netheid in de straten, in de winkels, in de restaurants, … Er is geen spoor van vuilnis te vinden, niet eens een sigarettenpeuk! Wat ik vooral zeer vervelend vond, was dat je daar nergens een vuilbak vond. Hoe kan het in Japan zo proper en netjes zijn zonder op iedere meter van de straat een vuilbak te plaatsen?
Er zijn nog zo veel dingen om te vertellen want Tokio is een enorme stad met iets moois dat fonkelt in ieder klein hoekje. Het was voor mij de indrukwekkendste en meest overweldigende ervaring die ik ooit in heel mijn leven heb meegemaakt. Als je ooit zou twijfelen om te gaan: niet twijfelen. Spring op dat vliegtuig en maak de reis van je leven!
